Cokozel

Askimizi Öldürmeyelim

Geçen gün isten eve dönerken,genellikle kitap okudugum halde o gün nedense canim kitap okumak istemedi ve bende camdan disari bakmaya basladim,aslinda gördüklerim hep ayniydi,tanidik evler,tanidik agaçlar ve dükkanlar...sonra birden yoldan gecen araçlarin içine bakmaya basladim.Aslinda onlarda tanidikti aracin içindeki insanlar genellikle yola bakiyorlardi ve birden bir sey fark ettim. Yanimdan geçen araçlarin içindeki insanlarin çogu sadece disariya bakiyordu, soför koltugunda oturan adam sola bakarken yanindaki kadin da saga bakiyordu, arka koltukta da, ya çocuk ya da esyalar oluyordu ve bu insanlarin yaslari orta yas civariydi yani evliydiler ya da uzun süredir birlikteydiler, diger taraftan birbirlerine bakarak ve konusarak seyahat edenlerin ise ya flört eden ya da nisanli belki de yeni evli çiftler oldugu anlasiliyordu.

Iste o an kafamda bir simsek çakti ve o günden sonra kitap okumayi birakip hep yolda yanimdan geçenlere bakarak tahmin etmeye çalistim, kimler evli ya da uzun süreli beraberlik yasiyor, kimler daha isin basinda.

Lütfen sizde yoldayken bir bakin, seyahat ederken önüne ya da camdan disari bakarak gidenlerin çogu evli, ama konusarak ve birbirlerine bakarak gidenlerin çogu bekar ve isin daha çok basinda.

O zaman anladim ki, aski evlilik öldürmüyor aski uzun süreli beraberlikler ve yasanan monoton heyecansiz birliktelikler öldürüyor, iste o zaman kendi beraberligime disaridan bakmaya çalistim ve ne gördüm dersiniz. Hayatin akisina kapilmis, evden ise, isten eve kosusturan, hayatinda yeni hiç bir heyecani olmayan ve çok uzun süredir gerçekten dolu dolu sohbet etmeyen, sadece çocuktan, isten ve sikintilardan konusan, aksam yemekten sonra televizyon karsisina geçen ve kanepede (ayri ayri kanepelerde) uzanan bir çift gördüm. O gün kapildigim dehseti anlatmam oldukça güç, bize ne olmustu, her seyi unuttugumuz, beraber olabilmek için bütün zorluklarina katlandigimiz beraberligimize ne olmustu? Yasadigimiz heyecan nereye gitmisti? Nasil bitmisti ve biz farkina varamamistik? Sonra çevreme baktim ve diger çiftlerinde bizim gibi oldugunu gördüm.Isin komik yani insanlar bu hale gelirken, fark etmiyorlardi ve baskasinin hayatinin bu hale geldigini anlattiginizda "vah vah" diyorlardi, oysa onlarda ayni durumdaydilar, sadece öyle bir sey yokmus gibi davraniyorlardi. Herkes bir baskasinin hayatina imrenir, Internet te chatleserek kaybettigi bu heyecani bulmaya çalisir bir hale gelmisti.

Birden esimin de evdeyken çogu zaman nete girdigini fark ettim,ve gördüm ki ben onu ve ayni sekilde o beni sadece esi olarak görmeye baslamisti, iste o gün bu gidise bir dur demeye karar verdim. Ama ne yapabilirdim, bununla ilgili dergilerde pek çok yazi oldugunu fark ettim, itiraf etmeliyim yapilan önerilerin pek çogu uygulamada problem olan maddelerdi, ayrica onlari yaparsam baskasinin elbisesini giymis gibi olacaktim,ben kendi çözümlerimi bulmak istiyordum. Onlarinda verdigi ögütleri baz alarak,oturdum ve kendimce bir acil durum plani çikardim ve uygulamaya basladim. Öncelikle esimle birlikte çocugumuz olmadan bas basa yemege çiktik, itiraf ediyorum ilk denememiz biraz zor oldu, çünkü eskisi gibi konusacak konu bollugu yoktu, isten güçten ve çocuktan bahsetmemeye karar vermistik, evde daha az tv seyretmeye onun yerine müzik esliginde sohbetler yapmaya basladik ve en önemlisi birbirimize karsi çok açik olduk, sohbetten sikilan bunu digerini kirmadan söylüyordu, aramizda zorlama olmamasina dikkat ettik. Bas basa sinemaya gittik ve bunu yillar sonra yaptigimizi fark ettik, birbirimize telefondan mesajlar çektik, içimizden geldigi an ve geldigi gibi olmasina özen gösterdik ve birbirimiz için kendimize özen gösterdik, hafta sonlari ben esortmanlarimi üzerimden çikardim, daha özenli giyindim, tipki flört ederken esimin beni ziyarete geldigi günlerdeki gibi, esimde hafta sonlari tras oldu, daha özenli giyindi, deniz kiyisinda hafta sonu yürüyüsleri yaptik,pamuk helva yedik ve sohbet ettik.

Kisacasi, esimi sadece esim olarak degil, sevdigimiz insan olarak görmeyi ve onu yeniden sevmeyi ögrendim, bu gün ondan bir gün ayri kalsam, esimi yeniden özlüyorum, onunla küçük kaçamaklar yapmayi dört gözle bekliyorum ve artik esim internette chat yapacaksa benimde yaninda olmami istiyor ve nete çok daha az giriyor :)

Bunlari niye yazdigima gelince, hiç bir sey için geç olmadigini düsünüyorum, birlikte oldugumuz kisinin degerini onu kaybetmeden fark etmeliyiz diye düsünüyorum ve kendimizi hayatin akisina kaptirip sevdiklerimizi ihmal etmeyelim istiyorum.Bu yaziyi okuyunca herkesin kendisinden bir seyler bulacagina da inaniyorum.

Sevgiyle ve ilgiyle kalin.