Sen belkide bu mektubu sana yazdığımı hiç bilmeden okuyacaksın....ben senin bunu okurken parmağınla yanağına dokunduğunu , gözlerini hafifçe kıstığını ve saçlarını kulağının ardına attığını belkide hiç görmeyeceğim.......

Elimin uzanamadığı yerlere kelimelerimle sokulmaya çalışmamın, kırıgan harflerden kurulmuş görünmez bir köprüden sana doğru yürürken düşmekten öylesine korkmamın, sana bir tek bakışla anlatabileceğime inandığım, bir çok duygumun herbirine isimler bulmaya uğraşmamın beni nasıl yaralayıp yorduğunu hiç hissetmeyeceksin.......

ilerde bir gün bana çok karmaşık ve anlaşılmaz gibi gözükecek olsalarda şuanda kendime saplamak için elimde tuttuğum solgun bir bıçak gibi,yada içmeye hazırlandığım bir bardak zehirli su gibi berrak gözüken duygularımın keskin ve yakıcı tadını,onların üstünü örten  sözcüklerin altından çıkarıp çıkartmamaktaki karrarsızlığımıda herhalde sana hiç anlatamayacağım......

halbuki bütün korkunçluğu sadeliğinde gizli olan duygularım okadar açıkki.....

ben senin hiç görmeyeceğim gülüşünle beraber öpmek isteyipte asla öpemeyeceğim kiraz dudaklarını özledim....

bazen gülüşün efsunlu gözlerinle beraber hayalime geliyor................

yorulduğumda bıraktığımda kendimi yenilginin tam kıyısında hissettiğimde  beni  sadece bana dokunarak iyileştirebileceğini  biliyorum....değmeden hatta bazen sesini duymadan resmini görmeden hissettiğim duygularımın o yumşak sıcaklığını istiyorum......

yanLızım.......

kendimi yanlız hissediyorumki bu yanlızlıktanda kötü.....ve benim kendimi yanlız hissetmemin yanlızlıktanda kötü olduğunu anlayacak sendenbaşka kimse yok......

kahretsin...........sende yoksun..........belkide hiç olmayacaksın........sözcüklerden oluşturmayaçalıştığım  bu bir kaç satırla sana ulaşmaya çalışacağım....ve biliyormusun sen bütün bunları okurken ben yazdıklarımı şakacı gülüşlerimle reddedeceğim....

beni bir gün karşında görürsen gördüğünün bu satırları sana yazan adam olduğuna inanmayacaksın.........duyduğum sevgiyi,özlemi,arzuyu,hasreti,ve bunları duymaktan duyduğum korkuyu güvenli bir duruşun altına saklayacağım.........

yüzümde satırlarımdan bir iz aradığında onlar orda olmayacak............seni seviyorum diyişimi hiç işitmeyeceksin...sıradan bir nasılsın sözcüğü saklayacak o diyişi..............

ama  bütün bunlar  bu sahte, kibir bu ,sakacı gülüş bugüvenli duruş içimdeki sesi dindiremiyecek, susturamıyacak.....

ben bütün bu olanlara aldırmadan bana sarılmanı bekliyeceğim......

bazen beni bir papatyayı dalından kopardığın gibi koparmanı , onu okşayıp sever gibi sevmeni  görmek isteyeceğim.....

aralarında dolaştığı kalabalıklar arasında benim yanlızlığımı gören ve kendimi yanlız hissetmemin yanlızlıktanda kötü olduğunu sezen bir tek sen varsın.........

ve.........kahretsin......sende yoksun.........

o çocuk gülüşünle beraber kiraz dudaklarını hayalime getiriyorum.....gülüşün saçlarının parlaklığı ile birlikte aklıma geliyor.....

kırılgan bir köprüden sana doğru yürüyorum.........

sana ulaşamassam sesim ve kelimelerim sana değmesse .....ve sen bir daha kalbime dokunmassan dokunamassan...................işte ozaman korkarımki sensiz ve sessiz vede sonsuz bir karanlığa yapayanlız düşeceğim....ve sen beni tut..........herşeye rağmen tut.........bırakma tut....bentanem...........