|
Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil,
yüreğimdi seni gören. Sen damarlarımdaki kana karışıp
, geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde olamazdın
zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde
olmalıydın, orada kalmalıydın. Çok aşka ev sahipliği
yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi
seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne
ağırlama faslı vardı, ne de ugurlama. O yüregin gerçek
sahibiydin. Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben
dört mevsim baharı yaşadım seninle. Çiçek çiçek açtın
yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin
karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelyaydın
pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün.
Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu
renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum, denizi
sensiz, seni de denizsiz düşünemedim. Seni severken
dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile
dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın
sahibiydim artık. En kızgın, en tahammülsüz olduğum
anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdeki
sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren
senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüsün ne demek
olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım
seninle... Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve
asamayacağım hiçbir zorluk yoktu. Koca bir kente, koca
bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda,
patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme
çıkan her şeyi yok edebilirdim. Sana ulaşmamı
engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana
ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle
bir tek sen girebilirdin. Sevdim ve hayrandım da...
Her halin çekti beni. Durusunu, uyumanı, gülmeni,
kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını,
çocukluğunu, olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim
suskunluğunu da. Küçük oyunlarını, kaprislerini,
sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz
sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu
zaman. Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı. Seni
severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her
gün yenilendim. Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan
neyim varsa tamamladın. Ölmeyecektim çünkü sen
ölmezliğin ta kendisiydin.Sevdim işte ötesi yok... |
